Her ders, sınıf öğretmenin kendisini sevdiğini söylemesine karşın, bu sözlerin gerçek olmadığı ortadaydı. Teddy'nin sınav kağıtlarım değerlendirirken, belli ki, her yanlış yanıtın yanma "X" ler karnesine " başansız"lar yazdığında, yine de hakkındaki iyi düşüncelerini yazmaktan geri kalmıyordu, ama yine de Teddy'ye karşı yaklaşımı içten değildi. Teddy'yi herkesten daha iyi tanıyor olmalıydı. Teddy hakkında hakkın da yazdığı raporlar şöyleydi.
1. Sınıf: Teddy yaptığı çalışmalar ve davranışlarıyla umut veriyor, ama evdeki koşullan yetersiz.
2. Sınıf: Teddy daha iyisini yapabilir. Annesi çok hasta. Evde kimseden yardım alamıyor.
3. Sınıf: Teddy çok iyi bir çocuk, ama gereğinden fazla ciddi. Yavaş öğreniyor. Enesi geçen yıl öldü.
4. Sınıf: Teddy çok yavaş öğreniyor, ama çok terbiyeli bir çocuk Babasından hiç ilgi görmüyor.
Noel geldi ve Bayan Thompson'un sınıfındaki öğrenciler ona Noel armağanları aldılar. Bütün armağanlar masasının ü-zerine yığıldı ve çocuklar Bayan Thompson armağan paketlerini açarken, heyecanla çevresinde toplandılar. Armağanlann arasında Teddy'nin armağanı da vardı. Teddy kendisine bir armağan getirdiği için şaşırmıştı açıkçası. Teddy armağanını kahverengi adi bir kağıda sarmış ve paketi seloteyple yapıştır-mıştı. Üzerine de Teddy'den Bayan Thompson'a yazmıştı. Bayan Thompson Teddy'nin paketini açtığında içinden taşlarının yarısı dökülmüş eski bir bilezik ve bir şişe ucuz bir parfüm çıktı.Diğer çocuklar Teddy'nin armağanını görünce, gülüşmeye başladılar, fakat Bayan Thompson hemen bileziği koluna takıp, parfümden de bir parça koluna sıktı ve çocukları sustur-du. Parfüm sıktığı bileğini çocuklara uzatıp, "Ne kadar güzel kokuyor, değil mi?" dedi. Bunun üzerinde çocuklar mesajı alıp, parfümü çok beğendiklerini dile getirdiler.
Günün sonunda diğer çocuklar sınıftan çıktı, ama Teddy biraz oyalanıp, geride kaldı. Yavaş yavaş Bayan Thompson' un masasına yanaştı ve ona usulca, Bayan Thompson, aynı an-nem gibi kokuyorsunuz... Üstelik annemin bileziği de size çok yakıştı. Armağanlarımı beğenmenize çok sevindim" dedi. Teddy çıktıktan sonra bayan Thompson dizlerinin üzerine çöktü ve o güne kadar Teddy'ye yeterince anlayış göstermedi-ği için Tanrı'dan kendisini bağışlamasını diledi.
Günün ertesi gün okula geldiklerinde karşılarında bambaşka bir bayan Thompson buldular. Artık sadece bir Öğretmen değildi, adeta bir peygamber gibi davranıyordu. Tüm sevgisini çocuklanna adamıştı, artık bütün çocuklara, özellikle de Teddy Stallard gibi yavaş öğrenen çocuklara elinden gel-diğince yardım ediyordu. O ders yılının sonunda Teddy inanılmaz derecede ilerleme kaydetmişti. Hemen her derste arkadaşlarına yetişmiş, hatta bazılarında onları bile geçmişti.
Teddy'den uzunca bir süre haber alamadı. Sonra ondan şu notu aldı:
Sevgili Bayan Thomposon:
"Bu haberi ilk sizin duymanızı istedim. Sınıfımı ikincilikle geçiyorum bu yıl.
Sevgiler, Teddy Stallard
Dört yıl sonra da şu notu aldı:
Sevgili Bayan Thompson:
"Sınıfımı birincilikle geçtiğim haberini alır almaz bunu si-ze bildirmek istedim. Üniversite pek de kolay değil, ama derslerime büyük zevkle çalışıyorum.
Sevgiler, Teddy Stallrd
Bİr dört yıl daha geçtikten sonra ise şu not geldi Bayan T-homp-son'a:
Sevgili Bayan Thompson:
"Bugünden itibaren öğrencimiz Theodore Stallard bir tıp doktoru. Bu haber hoşunuza gitti mi? Önümüzdeki ayın 27'sinde evleneceğimi de ilk kez sizin duymanızı istedim. Du-ğünümüze gelmenizi ve törende, yaşasaydı annemin oturması gereken yerde oturmanızı istiyorum. Benim tek ailem sizsiniz, çünkü babamı geçen yıl kaybettim."
Sevgiler, Teddy Stallard
Bayan Thompson Teddy'nin düğününe gitti ve annesinin oturacağı yerde oturdu törende. Orada oturmayı hak etmişti. Teddy'ye yaşamı boyunca unutamayacağı bir iyilik yapmıştı.
Elizabeth Silance Ballard
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuz için teşekkürler