Hazret-i Süleyman (a.s.) bir gün, deniz kenarında oturmuşlar idi. Bir karıncanın geldiğini gördü. Ağzında bir yeşil yaprak tutardı. Deniz kenarına ulaştı. Sudan bir kurbağa çıkdı. O yaprağı karıncadan alıp, denize döndü. Karınca geri döndü. Karıncadan sordular ki,
- Bunun hikmeti nedir.
Karınca cevab verdi ki,
-Bu deryanın ortasında, Allahü Sübhanehü ve teala hazretleri bir taş halk etmişdir. O taşın içinde bir böcek halk etmişdir. Beni onun rızkına sebeb etmişdir. Ben her gün o nesneyi, ona yetecek kadar rızkı getiririm.
Deniz kenarına ulaşdırırım. Allahü teala hazretlerinin, kurbağa suretinde yaratdığı bir meleği o rızkı benden alır, o böceğe verir. O böcek, Allahü tebareke ve teala hazretlerinin kudreti ile, fasih dil ile söyler ki;
-Sübhanallah ki, beni halk etdi, deniz ortasında ve taş arasında bana mekan verdi. Benim rızkımı unutmadı. İlahi, Ümmet-i Muhammedi ümidsiz etme!
Kaynak : Dini Hikayeler
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuz için teşekkürler